Bertus kocht per ongeluk een erg bijzondere Ford
In dit artikel:
Bertus kocht eind januari 1978 een Ford Taunus coupé uit 1974; hij had bewust voor een coupé gekozen toen de Ford Cortina het had begeven. Destijds werkte hij in de verwarmingsbranche en gebruikte de Taunus dagelijks, met een aangebrachte trekhaak en zwaardere veren omdat er vaker een aanhanger achter moest. Na een baanwisseling kon hij dichterbij lopen en verdween de auto onder de carport; later werd hij op een nieuwe werkplek droog gestald en goed bereikbaar.
Toen de auto ongeveer 15 jaar oud was ontstond roestvorming, waarna Bertus het plaatwerk in eigen beheer restaureerde. Hij nam twee jaar de tijd om de wagen te strippen, te lassen en zelf te spuiten; alleen de achterbumper bleef tijdelijk zitten om kentekenverlichting te behouden. Het originele dak is bewaard gebleven — een dambordpatroon in de bekleding toont dat het niet vervangen is. Bertus heeft vrijwel alles zelf gedaan, vandaar de nette uitstraling.
Zoon Erik raakte vroeg besmet met het “Ford‑virus” omdat hij als peuter al mee onder de auto lag tijdens de restauratie. De Taunus is voor hem vol familierherinneringen: van dagelijkse ritten en vakanties tot het ophalen uit het ziekenhuis bij zijn geboorte. Vader en zoon namen deel aan bijeenkomsten en evenementen, zoals het grote Ford‑treffen in de Leidse Groenoordhallen, een diner‑meeting in Purmerend en toertochten met de Historische Autoclub Rotterdam. Tegenwoordig bezoeken ze vooral eendags‑evenementen en putten ze via social media inspiratie voor waar ze samen kunnen staan en vertellen over de auto.
Het model is een Ford Taunus 2300 Coupé (GXL‑achtig aangekleed) met een V6‑2300 hogecompressiemotor van ongeveer 108 pk. Door het lage gewicht (~1.070 kg) en veel koppel was hij destijds behoorlijk vlot: naar schatting rond de 10 seconden naar 100 km/u. Uiterlijke kenmerken die dit exemplaar bijzonder maken zijn onder meer de sierstriping, het dak en details in het interieur (half skai, half stof met hoofdsteunen); de letters “Ford” op de neus verdwenen in 1973 bij standaarduitvoeringen.
In 2016 is het motorblok grondig gereviseerd: kleppendeksels verchroomd, sportfilter geplaatst en grote onderhoudswerkzaamheden uitgevoerd omdat bakelieten tandwielen van de distributie waren versleten. Om erbij te komen moesten onder andere de versnellingsbak worden verwijderd, carterpan gedemonteerd en lagers, distributie en vliegwiel vervangen worden. Ook werd een praktische oplossing voor een hitte‑probleem met de bobine toegepast: twee bobines parallel gemonteerd zodat bij oververhitting snel geschakeld kon worden — sindsdien is het euvel niet meer teruggekeerd.
De Taunus is voor Bertus en Erik meer dan een hobbyobject; het is een familiebezit met emotionele waarde en technische authenticiteit, waarvan veel werk met eigen handen is verricht en dat nog steeds zichtbaar en hoorbaar is bij evenementen.