BMW en Mercedes voerden een geheime strijd - deze auto's mochten nooit bestaan

In dit artikel:

Eind jaren tachtig voerden BMW en Mercedes-Benz een heimelijke race om de macht in de luxeklasse, waarbij beide fabrikanten experimenteerden met absurd grote motoren die nooit in productie kwamen. In München ontwikkelde BMW onder de codenaam Goldfisch een 7-serie met een V16-motor (6,6 liter) — twee prototypes werden gebouwd, één met circa 348 pk en een vermeende sterkere uitvoering van 402 pk die spoorloos verdween. Het project vergde een groter koelsysteem dat vanwege ruimtegebrek achterin werd geplaatst; later dook het overgebleven exemplaar weer op tijdens de Techno-Classica in Essen.

In Stuttgart reageerden ingenieurs met plannen voor een Mercedes 800 SEL met een W16 van bijna acht liter, en er circuleerden zelfs ideeën voor W18- of V18-blokken met twee rijen van negen cilinders. Vermelde vermogenbereiken liepen volgens bronnen van circa 490 tot 680 pk, bedoeld voor een verlengde S-klasse. De raad van bestuur bij Mercedes zette het project stil voordat er testritten plaatsvonden, uit angst voor een verkeerd signaal van overdaad en vanwege praktische obstakels.

Beide merken stuitten op dezelfde beperkingen: inpassing in het design, strengere uitstootregels en veranderende publieke opinie. De rivaliteit markeert het einde van een tijdperk van technologische overdaad; Mercedes koos later voor een wél uitvoerbare 6.0 V12 en BMW verschuift naar verfijnde luxe in plaats van brute cilinderkracht. De Goldfisch en de 800 SEL zijn sindsdien meer symbolen dan auto’s: relicten van een periode waarin Duitse ingenieurs tot ook onbegrensd durfden te dromen.