Covermodel: Renault Megane: tijdloos nineties biodesign

In dit artikel:

Renault veranderde halverwege jaren negentig het beeld van z’n compacte modellen met de eerste Mégane: een organisch ontworpen auto die na dertig jaar alsnog bleek geraffineerd en gezapige smaakpapillen wist te bekoren. De Mégane, geïntroduceerd op de IAA van 1995 als opvolger van de succesvolle maar meer saaie Renault 19, werd vanaf het begin als breed gamma bedacht: vijf carrosserievarianten werden aangekondigd. De vijfdeurs hatchback en de aantrekkelijke tweezits coupé openden de serie; later volgden een sedan (Mégane Classic), cabriolet en de invloedrijke compacte MPV Mégane Scénic. Een estate kwam pas na de facelift (1999) en werd deels in Turkije gebouwd.

Designkenmerken zijn onder meer de vloeiende, biodesign-geïnspireerde lijnen en een motorkap die in het midden doorloopt tot de bumper — een knipoog naar de klassieke Renault 16. De coupé viel op door zijn wigvorm en ronde achterlichten; een driedeurs hatchback kwam niet terug. Technisch leunde de Mégane voor een groot deel op de onderbouw van de 19, met twee wielbasissen (247 cm voor coupé/cabrio, 258 cm voor de rest). Het binnenaanbod was vooral in de lange variant royaal, en veiligheid kreeg veel aandacht: vier sterren bij Euro NCAP.

Motoren varieerden van zuinige benzineketens van circa 70 pk tot 150 pk en meerdere dieselvarianten (met en zonder turbo). Na de facelift werden benzinemotoren allemaal 16-kleppers en kreeg de diesel directe inspuiting. Commercieel was de Mégane een groot succes — meer dan 7 miljoen stuks gebouwd, inclusief circa 2,8 miljoen Scénics — en productie liep in sommige regio’s door tot 2011.

Op de occasionmarkt staat de eerste Mégane laag in waardering: veel exemplaren zijn sterk verouderd en niet aantrekkelijk om op te knappen. Cabrio’s en goed behouden 2.0-16v coupés kunnen iets hoger geprijsd worden (soms rond €5.000), maar de meeste worden momenteel voor bedragen onder ongeveer €1.000 aangeboden.