Deze twee BMW 7-Serie's luidden het einde in van een land...en het afscheid van uw trouwe verslaggever
In dit artikel:
Aan het begin van de jaren negentig viel Europa in snel tempo uit elkaar: de Sovjet-Unie verdween en ook in Midden-Europa veranderde de kaart. In de zomer van 1992 kwamen de Tsjechische premier Václav Klaus en de Slowaakse premier Vladimír Mečiar bijeen in Villa Tugendhat in Brno om de toekomst van het gezamenlijke land te bespreken. Omdat Brno ongeveer halverwege Praag en Bratislava ligt, werd die locatie gekozen als neutrale ontmoetingsplaats. Om het beeldbewustzijn te bewaren spraken de leiders af gelijke auto's te kiezen: twee Atlantisblauwe BMW E32 7‑Series (de zogeheten Siebener), die sindsdien onbedoeld deel van het historische decor werden.
De onderhandelingen leidden tot een vreedzame scheiding—de ‘fluwelen scheiding’—waarbij Tsjechië en Slowakije zonder gewapend conflict uit elkaar gingen. President Václav Havel weigerde echter de uiteindelijke stap te ondersteunen en trad af voorafgaand aan de officiële ontbinding. Hoewel de vreedzaamheid van de splitsing veel erger had kunnen zijn vergeleken met wat zich in Joegoslavië afspeelde, bleef de uitkomst voor veel Slowaken teleurstellend: economische ontwikkeling liep achter op die van Tsjechië, wat cynisch de bijnaam ‘schuurpapieren scheiding’ opleverde.
De auteur gebruikt deze politieke anekdote als springplank voor een persoonlijk afscheid: na tien jaar stopt hij als vaste columnist bij Autoblog. Hij kondigt aan zich voortaan te richten op een heel ander beroep — het redden van mensenlevens — en op het aanpakken van ernstige misstanden binnen dat beroep, eventueel met juridische bijstand. Sporadische bijdragen in de toekomst sluit hij niet uit, maar het vaste ritme laat hij los. Hij bedankt lezers voor hun trouw aan duizenden artikelen over onder meer Max Verstappen en BMW’s, en waardeert de levendige reacties in de comments, zowel van medestanders als van critici en rivaliserende autofans.
De tekst drijft op nostalgie en verhalenkracht: van een cosmonaut die na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie onverwacht langer in het ruimtestation Mir verbleef tot de symboliek van twee identieke, elegante Duitse limousines die een historisch moment omlijnden. De afsluiting is persoonlijk en emotioneel: het verlaten van een ‘warm bad’, het einde van rituelen zoals de Junkyard-race en de collegiale plagerijen, maar ook trots op het werk dat wél de moeite waard was. Ten slotte doet de schrijver een oproep aan geïnteresseerden met juridische of andere expertise die willen meewerken aan zijn nieuwe missie.
Kortom: een kort politiek-historisch portret rond de fluwelen scheiding, verbonden aan een klein autogerelateerd detail, en een warme, dankbare afscheidstekst van een journalist die het roer omgooit richting hulpverlening en integriteit binnen zijn nieuwe vakgebied.