Europese autofabrikanten zijn toch niet blij met het afschaffen van het verbod op de verbrandingsmotor
In dit artikel:
Deze week maakte de Europese Commissie bekend dat het plan om de verkoop van nieuwe auto's met verbrandingsmotoren per 2035 te verbieden van tafel is. Autofabrikanten juichten de wijziging toe, maar er rijst steeds meer kritiek: brancheorganisaties en fabrikanten vinden dat de aangepaste regelgeving veel problemen onveranderd laat en nieuwe complexiteit introduceert.
Duitse VDA en Franse PFA zeggen dat de Commissie onvoldoende rekening heeft gehouden met knelpunten rond lokale productie van “Made in Europe”-auto’s en de inzet van zogenaamd groen staal. Fabrikanten moeten daardoor hun productieketens aanpassen, wat de bouw van Europese modellen ingewikkelder en duurder maakt. Stellantis klaagt daarnaast dat de regels te weinig flexibiliteit bieden om de doelstellingen voor CO2-reductie in 2030 haalbaar te maken, en dat de nieuwe Kei Car-regeling niet zal leiden tot echt betaalbare auto’s voor het grote publiek.
Veel (vooral elektrische) merken waarschuwen dat het schrappen van het 2035-verbod op de lange termijn de concurrentiepositie van Europa kan ondermijnen, met name tegenover China. Zij vrezen dat omdat de druk naar elektrificatie afneemt, Europese producenten minder snel zullen investeren in EV‑ontwikkeling en zo achterop raken. Critici noemen het beleid kortzichtig, terwijl anderen erop wijzen dat autofabrikanten óók goed volgen wat wereldwijd gebeurt.
Tegelijk toont Europa geen sterk tempo in innovatie: betaalbare elektrische auto’s verschijnen traag en de vraagstimulering bij consumenten blijft beperkt. De Commissie lijkt vooral bezig producenten meer ademruimte te geven, en minder met het wegnemen van drempels voor kopers. De recentelijk aangepaste regels houden wel meer rekening met de markt, maar volgens de branche is dat waarschijnlijk niet genoeg om de gewenste omslag naar elektrisch rijden afdoende te versnellen.
Kortom: wat aanvankelijk als winst voor de industrie werd gevierd, zet nu vraagtekens bij de effectiviteit van het Europese beleid — vooral rond productie, betaalbaarheid en de internationale concurrentiepositie.