In Frankrijk verdwijnen flitsers plotseling langs de kant van de weg (en de reden is niet wat je denkt)

In dit artikel:

Franse boeren halen op grote schaal automatische flitsers weg of verplaatsen ze met tractoren soms tientallen kilometers, vooral in het departement Eure maar ook elders in Frankrijk. Wat begint als ludieke actie—sommigen bedekken de apparaten met zeilen en slogans—wordt door deelnemers gepresenteerd als een zorgvuldig georganiseerde uiting van frustratie: het vereist planning, mankracht en zware voertuigen en is bedoeld om zichtbaarheid te geven aan hun ongenoegen.

De aanval op flitsers is meer dan eenrichtingsverkeer tegen verkeerscontrole; boeren zien de kastjes als symbool van overheidsbemoeienis in een context van toenemende druk op hun sector. Hogere kosten, strengere milieueisen en ingewikkelde Europese regels maken het werk voor veel boeren zwaarder, waardoor toezicht en bureaucratie als makkelijk mikpunt fungeren. Waar protesten eerder op snelwegen of markten plaatsvonden, richten de acties zich nu op herkenbare instrumenten van handhaving.

Juridisch liggen de acties in een grijze, risicovolle zone: het beschadigen of weghalen van openbare apparatuur is strafbaar en kan leiden tot boetes of zelfs gevangenisstraf. In de praktijk is opsporing echter lastig omdat de toestellen vaak afgelegen staan, getuigen ontbreken en daders onvindbaar zijn als een flitser later in een veld of bos wordt teruggevonden.

Voor Nederlandse waarnemers vormen de Franse praktijken een waarschuwing en spiegel: ze tonen hoe boerenprotesten kunnen escaleren van zichtbare demonstraties naar directe sabotage en benadrukken de groeiende kloof tussen beleidmakers en het platteland.