Is Alfa Romeo binnenkort gewoon weer volbloed Italiaan?
In dit artikel:
Stellantis, het conglomeraat dat ontstond na de fusie van PSA en FCA, verkeert al geruime tijd in zwaar weer: terugroepacties, tegenvallende verkopen, stilgelegde fabrieken en mislukte merkherintroducties hebben het vertrouwen geschaad. Voormalig CEO Carlos Tavares — die zo’n tien maanden geleden vertrok — waarschuwt in zijn nieuwe boek dat de groep zelfs uiteen zou kunnen vallen als het management niet dagelijks werkt aan interne samenhang.
Onder Tavares’ leiding werden kostenbesparingen en schaalvoordelen nagestreefd, met als gevolg een sterke uniformering van modellen en motoren. Die eenheidsstrategie leidde volgens critici tot kwaliteitsproblemen, onduidelijk merkprofiel en minder aantrekkingskracht bij kopers. Tegelijkertijd verschoven productieactiviteiten naar landen als Marokko, wat in Italië tot felle reacties van overheid en vakbonden leidde: auto’s met een Italiaans label werden in beslag genomen en modellen die elders werden geproduceerd leverden reputatieschade op.
De marktaandelen in Europa en de VS daalden vorig jaar aanzienlijk, waardoor winstgevendheid onder druk kwam en de directie maatregelen moest nemen — met het vertrek van Tavares tot gevolg. In zijn boek stelt hij dat het concern op verschillende manieren opnieuw kan worden ingericht: bijvoorbeeld door het opknippen in nationale of regionale eenheden (Frans, Italiaans, Amerikaans of simpelweg een Europees en een Amerikaans blok). Een andere optie die hij niet uitsluit is dat een Chinees automerk of investeerder (zoals eerder bij Volvo en Lotus gebeurde) een deel van Stellantis koopt, waarmee Chinese spelers hun positie in Europa kunnen versterken door bekende Europese merknamen te gebruiken.
Voor sommige Stellantis-merken zou een splitsing positieve gevolgen kunnen hebben (Alfa Romeo en Fiat terug als volbloed Italiaans), terwijl andere merken — volgens de schrijver en de commentator — weinig kans hebben op herstel (Maserati, Lancia). Ook wordt gesuggereerd dat merken als Citroën, Peugeot en DS een Frans bolwerk zouden kunnen vormen en Jeep en RAM het Amerikaanse front zouden vormen; over Opel zou nog strijd ontstaan.
Kortom: door interne uniformering, kostendruk en productieverschuivingen is Stellantis kwetsbaar geworden. Tavares’ boek fungeert zowel als pleidooi voor meer eenheid binnen het concern als een wake-upcall: zonder andere koers of herstructurering ligt uiteenvallen of overname door externe spelers op de loer.