Kerstspecial: de geschiedenis van de Pausmobiel

In dit artikel:

Autowagens van pausen vormen een ongewone maar heldere tijdlijn van hoe de kerk, haar leiders en de wereld veranderden. Het begon in 1909 toen Pius X een Itala kreeg — hij vond motoren en lawaai verdacht, maar stapte er toch in. Toen het Vaticaan in 1929 een staat werd, stuurde Ford twee modellen naar Rome (Model T en A) als eerste moderne voertuigen voor het pauselijk huishouden.

Decennialang reden pausen vooral in statige limousines — Cadillac, Mercedes, Peugeot — typisch voor staatshoofden: afstandelijk en representatief. Dat veranderde in 1965 toen Paulus VI tijdens een bezoek aan New York een Lincoln Continental met open dak gebruikte: de eerste ‘pausmobiel’ bedoeld om hem zichtbaar te maken voor het publiek. Johannes Paulus II maakte de pausmobiel wereldwijd bekend: hij reisde intensief en gebruikte uiteenlopende voertuigen, maar na de moordaanslag op hem in 1981 werd de koepel kogelwerend en werd beveiliging een vast onderdeel van het ontwerp.

Benedictus XVI ging nog een stap verder in technische bescherming: Mercedes ontwikkelde zwaar gepantserde exemplaren met panoramaruiten, en er kwam ook een elektrische Renault Kangoo voor praktisch gebruik bij het zomerverblijf. Franciscus keerde echter het imago om: binnen het Vaticaan en op reizen kiest hij vaak eenvoudige wagens (zoals een Ford Focus, Fiat Panda, Kia Soul of Jeep Wrangler) om zijn voorkeur voor soberheid te tonen — naast het experimenteren met een moderne waterstof-pausmobiel als duurzaam visitekaartje.

Kortom: pausenwagens zeggen iets over wie de paus was, welke veiligheidszorgen en mediaomgang er speelden, en welke technologische of morele voorkeuren op dat moment belangrijk waren — van pronk en afstand tot eenvoud en duurzaamheid.