Kleine ondernemer versus miljardenbedrijf: het bizarre verhaal achter nissan.com
In dit artikel:
In 1994 registreerde Uzi Nissan, een Israëlische immigrant en computerreparateur in North Carolina, de domeinnaam nissan.com — niet als listige kapitaalstunt, maar omdat het zijn eigen achternaam was en hij die bedrijfsnaam al sinds 1980 gebruikte. Destijds werd internetdomeinbezit nog weinig als waardevol eigendom beschouwd; de Japanse autofabrikant Nissan verkocht in de VS lange tijd onder de naam Datsun en toonde nog geen interesse in de domeinnaam.
In 1999 spande de autofabrikant, die inmiddels inzag dat ze de digitale slag had gemist, een rechtszaak aan om de naam op te eisen en eiste naast overdracht ook 10 miljoen dollar schadevergoeding wegens vermeende merkinbreuk en verwatering. De strategie van de multinational leek te berusten op juridische uitputting: dure advocaten en een grote claim om de individuele tegenpartij financieel te breken. Uzi verdedigde zich fel, nam zelfs een tweede hypotheek om zijn proceskosten te dekken, en hield de strijd jarenlang vol.
Het gerechtshof oordeelde uiteindelijk in het voordeel van Uzi Nissan. De kern van de uitspraak was dat hij de naam niet te kwader trouw had geregistreerd: het was zijn echte achternaam, hij gebruikte die al decennialang zakelijk en hij had eerder geregistreerd dan de autoproducent belangstelling toonde. De rechter beschermde daarmee het recht van een individu om zijn eigen naam als domein te voeren, ook tegen een grote merkhouder. Wel werden er beperkingen opgelegd om verwarring te voorkomen: Uzi mocht geen auto-gerelateerde advertenties tonen en geen links plaatsen naar concurrenten van Nissan.
Het resultaat is dat nissan.com tot op vandaag niet in handen is van de autofabrikant; Amerikanen die nissan.com intypen komen terecht op de site van Uzi (en sinds zijn overlijden in 2020 beheert zijn familie de site). Nissan gebruikt in de VS nissanusa.com. De zaak toont niet alleen een klassieke David‑tegen‑Goliath-configuratie, maar illustreert ook hoe eind jaren negentig rechtsregels rond cybersquatting en domeinnamen scherpere contouren kregen — en dat geld een merkbescherming kan kopen, maar niet automatisch iemands identiteit of rechtmatige gebruik van een achternaam kan uitwissen.