Met de Prelude met vierwielsturing was Honda er zoals wel vaker vroeg bij

zaterdag, 22 november 2025 (15:18) - AutoWeek

In dit artikel:

Halverwege de jaren ’80 zette Honda in op vierwielbesturing (4WS) en bracht in 1987 de Prelude met dat systeem uit om de voordelen te tonen. In die periode experimenteerden vooral Japanse merken met 4WS (onder meer Mazda, Mitsubishi en Nissan), maar brede doorbraak bleef uit. Tegenwoordig keert de techniek wel terug bij merken als Renault (Austral), Audi (A6) en Mercedes‑Benz (EQS).

Het idee achter 4WS is helder: bij hogere snelheden sturen de achterwielen mee voor extra stabiliteit, bij lage snelheden sturen ze tegen voor een kleinere draaicirkel en gemakkelijker manoeuvreren. Honda gaf aan dat de Prelude daardoor ongeveer een meter minder draaicirkel had, wat bijvoorbeeld straatje keren veel eenvoudiger maakt.

De Prelude gebruikte een volledig mechanisch systeem: een extra rondsel op de tandheugel van de voorwielbesturing stond via een stuurhuis in verbinding met de achteras. Twee stuurstangen zetten die beweging om naar een stuuruitslag van de achterwielen. Bij kleine hoeken sturen ze mee, bij grotere hoeken gaan ze eerst recht en daarna tegensturen. Dat slimme mechanische ontwerp had echter één belangrijk nadeel: tijdens extreme correcties, bijvoorbeeld bij het herstellen van een slip, kan het tegensturen van de achterwielen het overstuur juist versterken—precies het effect dat je niet wilt. Moderne, actieve systemen werken elektronisch en onafhankelijk van de vooras, waardoor dat risico kleiner is en de werking nauwkeuriger te regelen is.

De 4WS-optie kostte destijds circa 2.000 gulden extra op de 2.0‑versies; voor techliefhebbers de moeite waard, voor veel kopers niet noodzakelijk. De Prelude 2.0i 16V levert 150 pk (1.958 cc), accelereert 0–100 km/h in 7,9 s en haalt ongeveer 212 km/h. De auto woog rond 1.095 kg en had een nieuwprijs van ongeveer €26.405. Hoewel vierwielbesturing indrukwekkend was, ziet Honda het bij de recentere Prelude vooral als een minder belangrijk element ten opzichte van moderne hybride aandrijflijnen en transmissies.