Op deze ultrabrute Volvo XC90 zagen we elandlogo voor 't eerst, maar steigeren deed hij nog niet

In dit artikel:

Een brute, felrode Volvo XC90 met een opgeplakte steigeraar van een eland — losjes knipogend naar het Ferrari-paardje — was 21 jaar geleden het spektakelstuk op de SEMA-show in Las Vegas. De XC90 PUV (Power Utility Vehicle) was geen productiemodel maar een door Volvo zelf aangepakte showcar, voorzien van een uit Japan afkomstige Yamaha-V8 en een opgegeven vermogen van circa 650 pk: ruim meer dan het dubbele van de reguliere XC90 V8 van toen. Kenmerkend waren de open voorbumper met zichtbare, extra grote radiateur en een verbrede spoorbreedte met uitgeklopte wielkasten, ontwerpkeuzes die de SUV een agressieve, racende uitstraling gaven.

De PUV debuteerde op SEMA 2004 — het jaarlijkse walhalla voor tuners en merken — en verscheen nog eenmaal in geel op de LA Auto Show in 2005. Hoewel het bij een studie en showauto bleef, illustreert de uitvoering hoe autonmerken in de vroege jaren 2000 experimenteerden met extreme, eenmalige swaps en stylingproeven om aandacht te trekken. Het eland-logo, aanvankelijk een speelse toevoeging, is sindsdien populair geworden bij eigenaren van krachtige Volvomodellen.

Ter context vergelijkt het artikel de Volvo-PUV met de eerder getoonde BMW X5 Le Mans uit 2000: een experimentele X5 met een 6,1-liter V12 afgeleid van BMW’s Le Mans-racemotor (S70/3). Die X5 leverde zo’n 700 pk en indrukte met een 0–100 km/h-sprint rond de 4,7 s en een top die in tests ver boven de opgegeven 278 km/h uitkwam. Met Hans-Joachim Stuck achter het stuur zette die X5 een Nordschleife-tijd van 7:49 neer — een record dat twintig jaar standhield en pas later werd gebroken.

Bijschriftgegevens van de reguliere XC90 V8 Momentum uit die periode geven een beeld van het verschil: circa 4,4 liter V8, 315 pk, 440 Nm, 0–100 km/h in 7,3 s, top 210 km/h en een leeggewicht rond 2.056 kg. De PUV was veel extremer en functioneerde vooral als visuele en technische showcase. De studie illustreert Volvo’s experimentele momenten in de jaren nul en verklaart waarom die felrode, steigeraar-beletterde XC90 nog altijd bij autoliefhebbers blijft hangen.