TEST: In deze iconische sportwagen gaat het niet om snelheid, maar om iets heel anders
In dit artikel:
Op de Nürburgring legde de Ford Mustang Dark Horse zich in 2024 bloot aan een circuittest: een klassieke V8-Mustang met een handgeschakelde zesbak die zowel charme als beperkingen toont. De Dark Horse is onderdeel van de zevende generatie Mustang en in Europa verrassend genoeg uitsluitend leverbaar met de atmosferische 5,0-liter V8 — in deze uitvoering goed voor 453 pk. De test vond plaats op het legendarische Nordschleife-sfeertje van de Eifel; de schrijvers reden meerdere ronden om het karakter en de prestaties van de auto in kaart te brengen.
Historisch kader: de Mustang begon in 1964 als betaalbare sportauto voor een jong publiek en creëerde het ‘pony car’-segment. Na ups en downs en een retro-oppepper in 2005 keerde het model in 2015 definitief terug naar Europa. De nieuwste generatie bouwt verder op dat erfgoed, maar toont ook moderne compromissen: agressieve aero (grote achterspoiler), vier uitlaatpijpen, adaptieve demping en subtiele carrosserie-aanpassingen geven de Dark Horse een duidelijk performance-profiel. De prijs is fors: €150.350, waarbij meer dan de helft naar belastingen gaat.
Interieur en afwerking vallen tegen als je kijkt naar de klassieke Mustang-sfeer; het retro‑charm is grotendeels ingeruild voor een anonieme, moderne cockpit met veel kunststof en grote schermen. Kleine sportieve details blinken wel uit: de titanium pookknop en de echte handrem zijn opvallend en onderstrepen de puristische insteek. Die handrem en de achterwielaandrijving maken gecontroleerde drifts mogelijk — leuk op bochtige binnenwegen, minder relevant op de ring.
Rijervaring: de atmospherische V8 deelt veel karakter van weleer: een rijke laag brom bij lage toeren en een opzwepend gejank bij hoge toerentallen. Omdat Ford hier koos voor een handgeschakelde Tremec-zesbak, moet de bestuurder echt werken voor de prestaties. Dat levert veel voldoening, maar ook praktische nadelen: de Mustang weegt circa 1.800 kg en acceleraties zijn goed, maar niet razendsnel voor het vermogen — 0–100 km/h in 5,3 s en 0–200 km/h in 16,4 s. Lange overbrengingen en minder vloeiende onderlinge verhoudingen van de versnellingen maken het lastiger om continu optimale prestaties uit de V8 te halen.
Op de ring toont de Dark Horse contrasten: op technisch bochtige secties voelt hij wat logger en minder direct dan typische Europese sportwagens; de besturing is niet vlijmscherp genoeg om moeiteloos lijnen te volgen. Op gemiddelde en snelle stukken daarentegen komt de Mustang tot z’n recht: mechanisch sperdifferentieel helpt bij tractie en acceleratie uit bochten, en op korte rechte stukken steekt hij snelheid op tot ruim boven 200 km/h. Brembo-remmen presteren sterk en consistent: warm heeft de auto circa 33 meter nodig om van 100 km/h stil te komen (koud slechts ~90 cm meer). Een volle ronde resulteerde in een stoptijd van 1:42,9 — ongeveer vijf seconden langzamer dan een recent gereden BMW M5, die echter bijna 300 pk extra heeft.
Eindoordeel: de Dark Horse is geen kwantumsprong in pure rondetijd, maar wel een overtuigende emotionele en mechanische ervaring. Wie een hands‑on, luidruchtige en ouderwets aanvoelende V8-Mustang zoekt — inclusief handbak en echte handrem — zal veel plezier beleven. Wie puur op zoek is naar maximale ring-tijden of ultrafijne stuurrespons, vindt elders razendsneller en scherper rijdende alternatieven. De hoge prijs en belastingen maken de aanschaf in Nederland extra pittig, maar voor liefhebbers weegt het puur rijplezier vaak zwaarder dan cijfers alleen.