Test: zo rijdt de oudste Renault 4 van Nederland
In dit artikel:
Voor veel Nederlanders van boven de veertig roept de Renault 4 direct warme herinneringen op: een eenvoudige, praktische en eigenzinnige auto die decennialang veelplaatsen vulde. Het artikel kijkt terug naar het klassieke model (niet de elektrische R4 uit 2025) en belicht bijzondere uitvoeringen, technische vernuftigheden en waarom de R4 inmiddels een gekoesterde klassieker is geworden.
Wat en wanneer
De Renault 4 (R4) werd in 1961 gepresenteerd en bleef tot eind 1992 in productie; in die periode rolden meer dan 8,1 miljoen exemplaren van de band. Oorspronkelijk bedoeld als opvolger van de succesvolle 4CV, combineerde de R4 eenvoud met slimme techniek en werd hij in tientallen varianten aangeboden, van de basis 4L tot utilitaire Fourgonnette, de zomerse Plein Air en de Franse stads-chic Parisienne.
Belangrijke technische vernieuwingen
De R4 introduceerde voor zijn tijd meerdere vernuftigheden: een echte viercilindermotor (in tegenstelling tot sommige kleinere voorgangers), een gesloten, onder druk staand koelsysteem en – opvallend – een vijfdeurs carrosserie met grote achterklep en vlakke laadvloer. Dat maakte laden van grote spullen, zoals een koelkast of wasmachine, bijzonder eenvoudig. De torsievering spaarde plaats in de wielophanging; als gevolg daarvan staat het rechter achterwiel 4,8 cm verder naar achteren dan het linker, een bijzondere asymmetrie die in de praktijk niet storend is. Ook het aandrijflayout veranderde: motor en voorwielaandrijving verhuisden naar de voorkant, terwijl de versnellingsbak en het differentieel eveneens voorin kwamen te liggen. De lange versnellingsstang die over de motor loopt en als pook onder het dashboard verschijnt, is kenmerkend voor het ontwerp.
Rij- en gebruikservaring
Rijden in een R4 is volgens kenners een ontspannen, bijna meditatieve ervaring. Met motorvermogens tussen ongeveer 27,5 en 34 pk zijn hoge snelheden geen doel; op de snelweg voel je dat duidelijk, maar in dorp en stad biedt de lichte tandheugelbesturing een fijn gevoel en eenvoudig manoeuvreren. De zachte, royale vering leidt tot aanzienlijke overhelling in bochten, maar de auto blijft voorspelbaar en volgzaam. Door zijn slimme indeling bood de R4 veel ruimte voor inzittenden, zelfs voor langere bestuurders.
Culturele rol en gebruiksgeschiedenis
De R4 was decennialang alomtegenwoordig: goedkoop, onderhoudsvriendelijk en populair onder studenten en doe-het-zelvers. Vaak werden Viertjes op de weg gehouden met simpele reparaties en tweedehandsruil bij de APK. Met strenger wordende keuringseisen verdwenen veel exemplaren, maar liefhebbers begonnen juist te investeren in restauraties. Wat eens goedkoop vervoer was, is nu verzamelobject en klassieker.
Bijzondere uitvoeringen en zeldzaamheden
Sommige uitvoeringen zijn extreem zeldzaam en gewild. De beige 4L uit 1962 in de reportage geldt als mogelijk de oudste nog originele Nederlandse R4; de kleurstelling is in Frankrijk zelfs onbekend. De Parisienne onderscheidde zich door opvallende ruitpatronen op portieren en achterklep en werd ooit als modieus stadsautootje gepromoot; wereldwijd zijn nog maar zo’n vijftien exemplaren bekend, waarvan twee in Nederland. De Plein Air, een open-achtige uitvoering die door Sinpar werd omgebouwd, telde naar schatting circa 500 stuks en vormt een vreemde eend tussen de normale Viertjes.
Slotbeschouwing
Meer dan zestig jaar na zijn introductie is de Renault 4 van goedkope vervoersoplossing naar begerenswaardige klassieker getransformeerd. Zijn combinatie van ruimte, eenvoud, karakteristieke techniek en vriendelijke uitstraling verklaart waarom zoveel mensen nog steeds nostalgisch zijn over de “kratjesbier”-herinneringen en waarom liefhebbers de resterende exemplaren koesteren en restaureren. De R4 is niet alleen een auto, maar een stukje moderne Franse mobiliteitsgeschiedenis dat in Nederland sporen heeft nagelaten.