Waarom dit prototype Porsche 911 Turbo S Leichtbau meer dan €1,5 miljoen waard is
In dit artikel:
Porsche haalde een uniek prototype uit het museumdepot om er twee dagen mee door het Schwarzwald te rijden: de 1992 911 Turbo S Leichtbau, een straatklare, extreem lichtgewicht versie van de 964-Turbo die ontstond als antwoord op succes in de Amerikaanse IMSA-races. Heritage-woordvoerder Alexander Heidig overhandigt de sleutel met de waarschuwing “Doe alsjeblieft voorzichtig, want deze auto is veel krachtiger en sneller dan veel mensen verwachten.” Op het asfalt toont de Turbo S net zoveel temperament als belofte: rauw, direct en verrassend beheersbaar in dagelijks verkeer.
Waarom deze auto? Eind 1991, na Brumos Racing’s kampioenschap in het nieuwe IMSA Supercar Championship (met Hurley Haywood en wisselende teammaten waaronder Hans-Joachim Stuck), ontstond in Porsches Sonderwunsch-programma het idee om een straatversie te bouwen die de race-ervaring dichter bij de liefhebber bracht. Het doel was een compromisloze mix van Turbo-vermogen en RS-achtige lichtheid: minder massa, scherper onderstel en specifieke aerodynamische aanpassingen, bedoeld voor verzamelaars en amateurcompetities.
Ontwikkeling en historie in kort bestek: de Turbo-filosofie bij Porsche gaat terug naar de 930 uit 1975 en de daaropvolgende 3,3-liter varianten die commercieel succes en homologatie voor raceprogramma’s opleverden. Door financiële en ontwikkelingsperikelen in de late jaren 80 nam de Turbo-productie tijdelijke wendingen; de 964-Turbo (1991) erfde bijvoorbeeld de 3,3-liter basismotor. De Turbo S Leichtbau uit 1992 is het resultaat van een kleine, doelgerichte Sonderwunsch-operatie, aangekondigd naar collega’s en later getoond op de Autosalon van Genève.
Techniek en gewichtbesparing: waar de standaard 911 Turbo zwaar en comfortabel was, koos de Leichtbau voor maximaal gewichtsverlies en pure prestatie. Componenten als motorkap, portieren en achterspoiler zijn van met fiberglas versterkt carbon; ruiten zijn dunner glas; de achterbank en comfortvoorzieningen zoals elektrische ramen, centrale vergrendeling, geluidisolatie en airconditioning zijn geschrapt. Recaro-kuipen vervangen de standaardstoelen. Resultaat: een leeggewicht van circa 1.280 kg — zo’n 190 kg minder dan de reguliere Turbo.
Motor en prestaties: de zescilinder boxermotor kreeg ingrijpende ingrepen (andere cilinderkoppen, gepolijste in- en uitlaatpoorten, scherpere nokkenassen, aangepaste kleptiming) en produceert 381 pk en 490 Nm. Dankzij het lagere gewicht en een hardere, 40 mm verlaagde ophanging trekt de Turbo S veel scherper en sneller door bochten. De tactiek bij hoge toeren is cruciaal: rond 4.000 tpm komt de turbokracht nadrukkelijk los en verandert de auto in een gedrongen, sprintende machine. Gemeten cijfers: 0–100 km/h in ongeveer 4,7 seconden en een top rond 290 km/h.
Rij-impressie en karakter: op de stille, bochtige wegen van het Schwarzwald voelt de S rauwer dan een normale Turbo en analoogder dan veel moderne 911’s. De combinatie van turbo-piekvermogen en laag gewicht levert explosieve acceleratie, maar vraagt respect voor de traditionele staartgevoeligheid van de luchtgekoelde 911-architectuur. Met de ramen op een kiertje (geen airco) klinkt de motor scherp en ongedempt; terugschakelen met tussengas geeft de typische knallende uitlaatstoten die bij wind en rotswanden extra drama creëren. Klein aantal kilometers op de teller (minder dan 4.000 km voor dit museumexemplaar) zorgt dat alles nog bijzonder fris aanvoelt.
Oplage, prijs en betekenis: Porsche besloot de Leichtbau in een zeer beperkte serie te maken; hoewel vroege interne schattingen varieerden van 20–50 stuks, zijn er uiteindelijk 86 reguliere exemplaren bekend waarvan de hedendaagse waarde ruim boven de €1,5 miljoen ligt. De 1992-prijs was 295.000 DM. Naast z’n zeldzaamheid is de Turbo S ook historisch relevant: het is de laatste 911 Turbo met achterwielaandrijving en biedt een directe, analoge beleving die moderne, snellere 911’s vaak niet meer geven.
Kortom: de 911 Turbo S Leichtbau (964) is een unieke kruising van racetechniek en straatlegale detailuitvoering — een museumstuk dat op de weg evenzeer indruk maakt als in de etalage. Voor liefhebbers symboliseert hij een turbulente periode in Porsche-geschiedenis en de ambachtelijke vrijheid van het Sonderwunsch-programma: racekracht verpakt in minimale massa en maximale sensatie.