Zo doorstaat een oude Volkswagen Golf een nieuwe crashtest

In dit artikel:

Dekra, de Duitse voertuigveiligheidsinstantie, heeft een Volkswagen Golf II uit de jaren ’80 onderworpen aan een moderne crashtest en laat daarmee de kloof tussen toenmalig en huidig autoveiligheidsniveau pijnlijk zien. De Golf II werd met circa 40 mijl per uur (ongeveer 64 km/u) tegen een botsabsorber gereden; die opstelling simuleert een frontale botsing waarbij het resultaat vergelijkbaar is met een kop-staartcontact tussen voertuigen met tegen elkaar rijdende snelheden rond de 55–65 km/u. Er zat een moderne crashtestdummy in de bestuurderszetel.

Resultaat: het overlevingscompartiment van de Golf II vervormde dusdanig dat onderdelen met volle kracht de inzittenden konden raken, en Dekra concludeert dat de overlevingskansen bij zo’n impact klein zijn. Ter vergelijking werd een recente Volkswagen Golf VIII (2024) genoemd: bij dezelfde test bleef het inzittendencompartiment intact en konden bezettingspersonen met weinig tot geen letsel uitstappen.

De test illustreert waarom autodesign de afgelopen decennia is veranderd: waar oudere auto’s profiteerden van zeer dunne raam- en deurstijlen en daardoor uitstekend zicht rondom, zijn moderne voertuigen opgebouwd rond sterke A‑ en B‑stijlen, verzwaring van de carrosserie, gecontroleerde kreukelzones, airbags en verbeterde rem- en stabiliteitssystemen. Dat gaat ten koste van dat vrije zicht, maar levert wél veel betere bescherming bij ongevallen. Euro NCAP en fabrikanten scherpen de eisen continu aan, waardoor huidige nieuwbouwauto’s beduidend hoger scoren op alle veiligheidspunten.

Kortom: de crashtest van Dekra toont glashelder aan dat het verschil tussen autoveiligheid toen en nu niet alleen cosmetisch is — moderne constructies redden levens die oudere ontwerpen simpelweg niet zouden beschermen.