Zo komt de Opel Mokka uit de 100.000-kilometertest
In dit artikel:
AutoBild heeft een lange test uitgevoerd met een Opel Mokka voorzien van de 1.2-liter driecilinder turbomotor, waarbij het voertuig 100.000 kilometer aflegde voordat het volledig werd onderzocht. Ondanks intensief gebruik bleef de bestuurdersstoel stevig, hoewel de bekleding tekenen van slijtage vertoonde. Het interieur was over het algemeen in goede staat, terwijl onderdelen zoals de voorspatborden vuil vasthielden en sommige uitlaatklemmen corroderen vertoonden. Motor en versnellingsbak vertoonden minimale slijtage, al was er wat olielekkage zichtbaar en beginnende corrosie aan de voorasdrager. De zuigers en hun ringen functioneerden soepel, wat duidt op duurzaamheid.
De tweede generatie Mokka, gebouwd nabij Parijs, onderscheidt zich door zijn retro uiterlijk met een Manta A-achtige voorkant en opvallende kleurstelling. In tegenstelling tot zijn voorganger heeft hij geen vierwielaandrijving en een lagere zitpositie, wat door oudere bestuurders minder gewaardeerd wordt. De testgroep van ruim veertig bestuurders stelde vooral het krachtige en efficiënte karakter van de driecilinder motor met automaat positief op prijs, met snel accelereren en een rijervaring die doet denken aan grotere diesel-SUV’s. Daarnaast werden de matrix-led-koplampen, het audiosysteem en het overzichtelijke digitale dashboard, met behoud van fysieke knoppen, geprezen. Het Apple CarPlay-systeem werkt betrouwbaar, maar is nog niet draadloos.
Kritiek was er op de beperkte binnenruimte en bagageruimte, die donker en krap zijn door gebrek aan verlichting en praktische voorzieningen zoals sjorogen of inklapbare handgrepen. Ook de gebruikte materialen, zoals krasgevoelige pianolakoppervlakken en slechts één USB-aansluiting, gaven een minder luxe indruk dan verwacht bij dit prijssegment. Sommige gebruikers vonden de stoelen minder comfortabel dan bij de eerste generatie. Functionele minpunten waren tocht bij uitschakeling van ventilatie, een niet-lineaire brandstofmeter en een onhandig geplaatste greep voor de achterklep.
Het brandstofverbruik lag met gemiddeld 8,2 liter per 100 km (ongeveer 1 op 12,2) relatief hoog voor een kleine motor, mede door veel snelwegkilometers. De 44-liter tank bleek daardoor beperkt voor lange afstanden. De Mokka neigde aanvankelijk naar links te trekken, een probleem dat na meerdere werkplaatsbezoeken door aanpassing van de wieluitlijning werd opgelost. De distributieriem, waar Stellantis-motoren bekend om staan vanwege fragiliteit, werd al eerder dan voorgeschreven vervangen; verder bood de motor goede betrouwbaarheid zonder significante slijtage aan belangrijke componenten.
Ondanks enkele zwakke punten waardeerden de AutoBild-redacteuren de Mokka vooral als aantrekkelijke en plezierige stadsauto met een karaktervolle uitstraling. Opel werkt aan een facelift waarin onder andere de binnenruimte, materiaalkeuze en enkele praktische tekortkomingen worden aangepakt, wat de gebruiksvriendelijkheid en kwaliteit zal verbeteren. De test onderstreept dat de Mokka vooral liefhebbers aanspreekt die stijl en rijcomfort belangrijk vinden, ook al zijn er verbeterpunten op het gebied van ruimte en fijne afwerking.